συνεκμαχώ

-έω, Α

εξορμώ προς την μάχη μαζί με άλλους («πολλοὺς ἄνδρας Θετταλῶν ἀπώλεσαν... ξυνεκμαχοῡντες», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκ + -μαχῶ (< -μάχος < μάχομαι), πρβλ. συμ-μαχῶ].